Бәхет. Бу сүзне ишетү белән күңелдә җылы хисләр уяна.Ул - кешегә канат куючы, хыялларны тормышка ашыручы тылсымлы, илаһи мәгънәгә ия бер көч. Бәхет төшенчәсен һәркем үзенчә аңлый, төрле бизмәннәргә салып үлчи. Берәүләр өчен ул өстәлендә бер кисәк икмәк булу белән бәяләнсә, икенчеләргә- чираттагы зур табыш алу, өченчеләргә исә үз аякларыңда йөрү- иң зур бәхет. «Һәркемнең үз бәхете» дигән гыйбарә дә, бәлки, шуны уйлап әйтелгәндер. Ә мин - укытучы. Бала вакыттан ук мине әлеге мактаулы һөнәр белән кызыксындым һәм хыялымда үземне укытучы итеп күз алдына китерә торган идем. Эшемне бик яратам, аннан шатлык табам . Мин гади генә укытучы түгел,мин татар теле укытучысы! Һәр тел -үзе бер дөнья. Тел- өйрәнү предметы гына түгел, ә халык күңеле, аның шатлыгы, кайгысы, хәтере, байлыгы.