Кешеләрдә сөйләм культурасы тәрбияләү дәүләт күләмендәге әһәмиятле эш, һәм ул, һичшиксез, гаиләдән башланырга тиеш.
Сүз – кешеләр аралашуы өчен кирәкле чараларның берсе.
Балага телне ана бирә.”Ананың балага биргән иң зур бүләге - тел”, “Иң татлы тел – туган тел, анам сөйләп торган тел”, - дип юкка гына әйтми халык.
Кызганычка каршы, татар милләтеннән булган күп кенә ата-аналар, баласы белән русча гына сөйләшәләр, яки үзләре дә ана телләрен белмәгәнгә, күп
гаиләдә аралашу теле рус теле булып кала.
Үз ана телеңә кимсетеп карау – милләтне юкка чыгару дигән сүз. Тел – милләтнең сакчысы, тел булмаса – милләт юк.
Менә шуңа күрә һәр милләт кешесе, үз халкының яшәешен дәвам иттерүче буларак, туган телен камил белергә тиеш.
Гаилә белән тәрбияче тыгыз элемтәдә торып, бер максат куеп эшләсә генә тәрбиянең нәтиҗәсе уңай була.
Шәхеснең үсешендә әхлак тәрбиясенең әһәмиятен педагогика элек- электән исбатлап килгән. Грек философы Сенека: “Гыйлемлектә алга китеп тә, әхлак ягыннан артка калган кеше, алга китүдән дә бигрәк, артка калып яши”,- дигән.
Әхлак – кешенең эш хәрәкәтләрендә, сөйләшү культурасында, көндәлек тормышында билгеле бер калыпка салынган сыйфат.